Sipi Falls

Dag 4 – 12 feb 2017

Vandaag is de dag van ons uitje naar de Sipi Falls. Op dit moment verblijven we in Mbale en deze stad ligt tegen een gebergte aan, wat door een vulkaan is ontstaan. Met z’n allen in ons busje na een redelijk ontbijt gaan we op weg naar de watervallen. Eerst zo’n 2 uur rijden. 2 uur lang vol hobbels en gaten op de weg. Onze driver Mozes had ons al verteld, het duurt wat langer dan normaal, want ze zijn met de weg bezig. Nou en dat hebben we gemerkt. Op sommige stukken om de 100 meter een dikke drempel gemaakt van wat zand. En na een paar flinke drempels was ineens de weg weg. De weg zelf was een groot gat en dan een zanderige omweg ernaast met zijn bijbehorende drempels. Tijdens die omweg is het even met z’n allen stofhappen en weer door. Die 2 uur zijn we aardig door elkaar geschut kan ik jullie vertellen. En natuurlijk, wat ook bij Oeganda hoort, zijn alle kinderen langs de weg. Die gillen en schreeuwen als ze ons ontdekken, en dat doen ze heel snel, en dan zwaaien en zwaaien. In het Oegandees worden wij blanken mzungu’s genoemd, dus dat hoorde wij geregeld. Het is geweldig om die lach op het gezicht van de kinderen te zien als je naar ze zwaait. Je maakt hun dag helemaal goed. Onderweg hebben wij ons dus goed vermaakt; gratis massage van de hobbels , lekker zwaaien naar alle kinderen en genieten van onze omgeving. Want hoe dichter we boven op de berg kwamen hoe mooier het om ons heen werd. Ik zat deze rit voorin het busje, wat een geweldige plek was om lekker rond te kijken en foto’s te maken. We eindigden de rit bij een Sipi Falls River Lodge. Een plek om wat te eten en te drinken en waar onze gids op ons stond te wachten. Na kort wat gedronken te hebben en onze lunch alvast besteld te hebben (hier gaat klaarmaken altijd op zn Afrikaans, kan uren duren) vertrokken we de berg op. Allemaal een sterke wandelstok mee en gaan met die banaan. Onze gids voorop (zonder wandelstok) en vanaf toen begon de klim. Hele smalle paadjes door de bush heen, een echte klim. Ik kwam er wel weer achter dat ik toch niet zo’n top conditie heb. Maar om ons heen; wauw wat prachtig! Niet te benoemen zo mooi. Bananenbomen, nog meer groen en achter ons al een uitzicht over het land. Na een kwartier hiken kwamen we aan bij de eerste waterval. Wat is dat toch mooi om te zien. Prachtig uitzicht, kletterend water en veel groen. Hier natuurlijk veel foto’s maken en daarna weer door. Weer een stuk hiken om bij stromend water te komen waar ook veel kinderen aan het zwemmen waren. Het is natuurlijk zondag dus iedereen is vrij. Hier even gekletst met de kinderen, dat vond iedereen geweldig. Daarna weer door. We liepen door een stuk koffieplantage waar ze (volgens de kenners) heerlijke koffie maken. Vanuit de koffieplantage door naar de bananenplantage. Ontzettend veel bananenbomen. De meeste bananen waren er al af. Op een gegeven moment kwam we weer aan bij het water. Nu geen stuk waterval maar een soort stromend beekje waar ook veel plaatselijke bewoners aan het zwemmen waren. Na al dat hiken de berg op (we zaten nu op zo’n 3 km hoogte) hadden we ook wel zin in verfrissing. Dus shirt uit en plons erin! Heerlijk verfrissend water, dat koelt lekker af. Terwijl een groot deel van onze groep in het water lag stond de hele rand vol met Oegandezen. We hadden bekijks! Na een frisse duik en kletsnat weer op de kant te staan moesten we doorlopen naar het laatste deel van de waterval . Dit was nogal een flinke klim in de brandende zon en al een beetje hongerig na al het lopen. Maar na een dik half uur klimmen en volhouden kwamen we op een prachtige plek aan. Het leek wel het paradijs. Vanaf honderd meter hoogte boven ons begon een prachtige waterval. Het kletterde naar beneden. Echt prachtig om te zien. Het is misschien voor jullie moeilijk voor te stellen zonder foto’s, maar het was zo ontzettend mooi. Zulk kletterend geweld, we werden er nat van. Na een handvol dropjes was het tijd voor de afdeling. Een ander pad dan de heenweg dus dat ging wat sneller. Aangekomen bij de plek waar we begonnen was het tijd voor een sandwich met wat drinken. Daarna weer in ons busje naar de stad toe. Iedereen helemaal moe van de lange tocht, maar wel met een trots gevoel. In Mbale nog even bij een koffietentje gezeten en gesproken met iemand die ons gaat helpen bij de medische outreaches hier in Mbale. Hier hebben we ook avond gegeten en daarna was het weer tijd om terug te gaan naar onze guesthouse om hier nog even samen een spelletje te doen en erna te gaan slapen.
Het was een enerverende dag wat veel energie kostte. Tijd om te gaan slapen!

Liefs!