Waiting
Door: Naomi
Blijf op de hoogte en volg Naomi
13 Februari 2017 | Oeganda, Mbale
Dag 5 – 13 feb 2017
Onze laatste ‘rustige’ dag. Vandaag op de planning: medicijnen halen in de stad, dokter Ronald ontmoeten en de sloppenwijken bezoeken waar we de aankomende twee dagen onze medische outreaches gaan doen.
Helaas werden een hoop mensen (Debbie, Adriaan, Denise en Gerben) ziek wakker. Diarree, spugen, alles erop en eraan. Aart was niet ziek maar bleef bij Debbie, dus we gingen met z’n drieën (Cees, Jannette en ik) de stad in.
Als eerst weer terug naar het koffietentje van gisteren, daar hadden we afgesproken met dokter Ronald. Hij is de dokter die alle outreaches en dokters heeft geregeld en die ook onze dokter was tijdens vorige reis. Na hier even overlegd te hebben was het tijd om naar de apotheek te gaan en de medicijnen te regelen. Dit ging nog niet zo gemakkelijk, want de lijst met medicatie die Ronald al gemaakt had stond wel op zijn telefoon, maar had hij niet uitgeprint. Dit moest weer gemaild worden naar de apothekers, maar ja het internet is hier niet zo snel. Na wat stress was het uiteindelijk gelukt. Terwijl Cees 2 uur wachtte op de medicijnen gingen Jannette en ik even de straat in. Er was een kledingwinkel in de buurt waar Jannette wat kleding heeft gekocht voor ouderen die we gaan bezoeken. Ook in het supermarktje nog even wat snacks gekocht. Terug bij de apotheek was het eindelijk allemaal gelukt en tijd voor de betaling. Er werd even 10 miljoen shilling op de balie gelegd. Ontzettend veel flappen geld. Die glimlach op het gezicht van de apotheker werd met de seconde groter. Die had het gemaakt voor de rest van de week. Alle medicijnen zouden de apothekers inpakken en klaarzetten en die halen we de ochtend voor de outreach hier in Mbale op.
Na de medicijnen weer terug naar het koffietentje. Hier ontmoette we een Engelsman die met ons mee zou gaan naar de sloppenwijken om te laten zien waar we morgen en overmorgen terecht zouden komen. Beide sloppenwijken lagen aan de rand van de stad waardoor het niet lang rijden was. We hebben even kort gekeken naar de plek waar we zouden komen, alvast bedacht hoe we het op zouden zetten en met de mensen gesproken die daar waren. Op de tweede plek spraken we met een dominee die nergens van af wist dat wij zouden komen, dat was nogal een dingetje. Uiteindelijk hebben gesproken met een leraar van de school die naast de kerk zat en wel heel graag wilde dat we komen. We spraken af dat we dit samen zouden regelen en morgen horen of het gaat lukken in samenwerking met de school/leraar.
Weer terug bij ons guesthouse was het een grote ziekenboeg. Nog niet iedereen voelde zich beter.
Diegene die weer wat trek hadden aten mee met het avondeten. En daarna op tijd naar beter. Met veel hoop dat iedereen de volgende dag zich weer wat beter zou voelen.
Morgen tijd voor onze eerste outreach!
Liefs
Onze laatste ‘rustige’ dag. Vandaag op de planning: medicijnen halen in de stad, dokter Ronald ontmoeten en de sloppenwijken bezoeken waar we de aankomende twee dagen onze medische outreaches gaan doen.
Helaas werden een hoop mensen (Debbie, Adriaan, Denise en Gerben) ziek wakker. Diarree, spugen, alles erop en eraan. Aart was niet ziek maar bleef bij Debbie, dus we gingen met z’n drieën (Cees, Jannette en ik) de stad in.
Als eerst weer terug naar het koffietentje van gisteren, daar hadden we afgesproken met dokter Ronald. Hij is de dokter die alle outreaches en dokters heeft geregeld en die ook onze dokter was tijdens vorige reis. Na hier even overlegd te hebben was het tijd om naar de apotheek te gaan en de medicijnen te regelen. Dit ging nog niet zo gemakkelijk, want de lijst met medicatie die Ronald al gemaakt had stond wel op zijn telefoon, maar had hij niet uitgeprint. Dit moest weer gemaild worden naar de apothekers, maar ja het internet is hier niet zo snel. Na wat stress was het uiteindelijk gelukt. Terwijl Cees 2 uur wachtte op de medicijnen gingen Jannette en ik even de straat in. Er was een kledingwinkel in de buurt waar Jannette wat kleding heeft gekocht voor ouderen die we gaan bezoeken. Ook in het supermarktje nog even wat snacks gekocht. Terug bij de apotheek was het eindelijk allemaal gelukt en tijd voor de betaling. Er werd even 10 miljoen shilling op de balie gelegd. Ontzettend veel flappen geld. Die glimlach op het gezicht van de apotheker werd met de seconde groter. Die had het gemaakt voor de rest van de week. Alle medicijnen zouden de apothekers inpakken en klaarzetten en die halen we de ochtend voor de outreach hier in Mbale op.
Na de medicijnen weer terug naar het koffietentje. Hier ontmoette we een Engelsman die met ons mee zou gaan naar de sloppenwijken om te laten zien waar we morgen en overmorgen terecht zouden komen. Beide sloppenwijken lagen aan de rand van de stad waardoor het niet lang rijden was. We hebben even kort gekeken naar de plek waar we zouden komen, alvast bedacht hoe we het op zouden zetten en met de mensen gesproken die daar waren. Op de tweede plek spraken we met een dominee die nergens van af wist dat wij zouden komen, dat was nogal een dingetje. Uiteindelijk hebben gesproken met een leraar van de school die naast de kerk zat en wel heel graag wilde dat we komen. We spraken af dat we dit samen zouden regelen en morgen horen of het gaat lukken in samenwerking met de school/leraar.
Weer terug bij ons guesthouse was het een grote ziekenboeg. Nog niet iedereen voelde zich beter.
Diegene die weer wat trek hadden aten mee met het avondeten. En daarna op tijd naar beter. Met veel hoop dat iedereen de volgende dag zich weer wat beter zou voelen.
Morgen tijd voor onze eerste outreach!
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
