Impressions - vrijdag 5 december
Blijf op de hoogte en volg Naomi
05 December 2014 | Oeganda, Soroti
Hoi allemaal op deze sinterklaasavond!
Vandaag weer een nieuwe dag in het warme Afrika!
Ik voelde me vandaag al weer een stuk beter en Jannette gelukkig ook. Na goed geslapen te hebben even ontbijten en richting het centrum van Soroti. Hoe dichter bij je komt hoe meer herrie je hoort. Er is zo'n drukte op straat! Maar geweldig om te zien! Overal kraampjes en mensen. Het verveeld nooit. Onderweg bij de bank even geld pinnen. Samen met Cees in het pinhokje. Cees pinde even 1,5 milkoen shilling. Dan denk je zo veel? Maar 1,5 miljoen is ongeveer 250 euro. Het klinkt veel, maar valt best mee. Ook liepen we over de markt en dat blijft geweldig. Van kleurrijke kleren en stoffen tot kilo's bananen en bonen. Maar ook de technische afdeling met schroefjes en boutjes en messen. Je kijkt je ogen uit! En allemaal vriendelijke mensen die alleen maar lachen en je begroeten. Na de markt even boodschappen doen en we kwamen erachter dat ze hier ook Snickers hebben, nou hup die ging ook in het mandje. Samen met lekkere nootjes en water. En terug op de boda boda. Wat is dat leuk zeg! Gerben en ik met zn tweeën erop, past makkelijk. En gaan met die banaan. Voor 1000 shilling (0,60 eurocent) ben je waar je wilt wezen. Geweldig toch! Na even weer op de hotelkamer geweest te zijn gingen we weer naar het ziekenhuis toe. Daar zouden we dokter Ronald zien om met hem naar zijn huis te gaan. Onderweg kwamen we eerst 1 kindje tegen die achter ons aan liep, maar op een gegeven moment waren het er al drie! En lachen dat ze doen! Harstikke spannend natuurlijk die Mzungu's (Afrikaans voor blanke). Aangekomen bij het ziekenhuis had Ronald nog spreekuur dus even wachten. Na een half uur konden we in de auto met zn allen. Gewoon met zn vieren op de achterbank. Het kan hier allemaal. Het was een wonder dat de deur dicht paste. Het huis van Ronald was maar 5 minuutjes rijden. Daar ontmoette we zijn vrouw Edith en hun dochtertje Karen van anderhalf. Wat een schatje die Karen. Een prachtig roze jurkje aan. Ik smolt
En daar kwam de lunch. De hele tafel vol met eten. En ineens was Ronald weg; even wat soda's (cola, fanta, sprite) halen om de hoek van de straat. Het blijkt dus de gewoonte te zijn om gasten een lunch aan te bieden als teken dat ze welkom zijn. Nou er stond genoeg op tafel. Er werd ook weer een voorstel rondje gedaan om weer steeds hetzelfde te zeggen, maar wel harstikke leuk. Iedereen is zo open en gezellig hier. Na het eten gingen we een ritje maken met Ronald en Edith. Ze heben namelijk een stuk grond gekocht om zelf een huis op te bouwen, zodat ze niet meer hoeven huren. Dit was een stukje buiten de stad. Ronald en Cees gingen het een stuk lopen terwijl wij met Edith en de driver, Mark, het met de auto deden. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een aantal hutjes met wat mensen. Ook een aantal kinderen. Van de kinderen maakte ik een aantal foto's en dat vonden ze helemaal geweldig. Uiteindelijk kwamen Ronald en Cees ook aan en gingen we de grond van Ronald bekijken. Hij heeft een stuk grond gekocht van ongeveer 25 bij 15 meter. Dit kostte hem 9 miljoen shilling! Omgerekend ongeveer 2300 euro. En dan heb je een eigen stukje grond zonder belasting of iets. Voor hun natuurlijk heel veel maar als je dat in euros bekijkt is het bijna niks. Ronald vertelde ook dat hij de stenen voor zijn huis ook zelf maakt/bakt. Dit scheelde hem 100 shilling per steen. Een stuk goedkoper dus! Dus hij liet even zien hoe hij die dan maakte. Met een mal van twee stenen, daar dan klei in, en die blokken laten drogen in de zon. Na een aantal dagen in de zon werden er van die stenen een toren gemaakt met in het midden een vuur zodat alle stenen gebakken werden. Een heel handig en slim systeem! Het kost wel tijd en moeite maar dan heb je wel wat. Ondertussen tijdens de uitleg en het bekijken van de stenen liepen die kinderen weer achter ons aan die heel goed door hadden dat ik een camera had. Ze vonden het geweldig en bij elke foto die ik maakte kwamen ze kijken hoe ze erop stonden, en lachen natuurlijk! Na alles gezien en gehoord te hebben werden we weer bij het hotel afgezet. We hadden weer een heleboel gezien in een dag! En ondertussen was het de hele dag ruim 32 graden met volle zon! Heerlijk! Wat een dag!
Morgen staat de reis naar de twee kinderen van de appeltaart actie op het programma. We gaan ze ontmoeten en het schoolgeld geven. Spannend! Nu gaan we eindelijk de kindjes zien waar ik zo hard voor gebakken heb!
Veel liefs en groetjes en nog een fijne Sinterklaas,
Naomi en Gerben
Vandaag weer een nieuwe dag in het warme Afrika!
Ik voelde me vandaag al weer een stuk beter en Jannette gelukkig ook. Na goed geslapen te hebben even ontbijten en richting het centrum van Soroti. Hoe dichter bij je komt hoe meer herrie je hoort. Er is zo'n drukte op straat! Maar geweldig om te zien! Overal kraampjes en mensen. Het verveeld nooit. Onderweg bij de bank even geld pinnen. Samen met Cees in het pinhokje. Cees pinde even 1,5 milkoen shilling. Dan denk je zo veel? Maar 1,5 miljoen is ongeveer 250 euro. Het klinkt veel, maar valt best mee. Ook liepen we over de markt en dat blijft geweldig. Van kleurrijke kleren en stoffen tot kilo's bananen en bonen. Maar ook de technische afdeling met schroefjes en boutjes en messen. Je kijkt je ogen uit! En allemaal vriendelijke mensen die alleen maar lachen en je begroeten. Na de markt even boodschappen doen en we kwamen erachter dat ze hier ook Snickers hebben, nou hup die ging ook in het mandje. Samen met lekkere nootjes en water. En terug op de boda boda. Wat is dat leuk zeg! Gerben en ik met zn tweeën erop, past makkelijk. En gaan met die banaan. Voor 1000 shilling (0,60 eurocent) ben je waar je wilt wezen. Geweldig toch! Na even weer op de hotelkamer geweest te zijn gingen we weer naar het ziekenhuis toe. Daar zouden we dokter Ronald zien om met hem naar zijn huis te gaan. Onderweg kwamen we eerst 1 kindje tegen die achter ons aan liep, maar op een gegeven moment waren het er al drie! En lachen dat ze doen! Harstikke spannend natuurlijk die Mzungu's (Afrikaans voor blanke). Aangekomen bij het ziekenhuis had Ronald nog spreekuur dus even wachten. Na een half uur konden we in de auto met zn allen. Gewoon met zn vieren op de achterbank. Het kan hier allemaal. Het was een wonder dat de deur dicht paste. Het huis van Ronald was maar 5 minuutjes rijden. Daar ontmoette we zijn vrouw Edith en hun dochtertje Karen van anderhalf. Wat een schatje die Karen. Een prachtig roze jurkje aan. Ik smolt
En daar kwam de lunch. De hele tafel vol met eten. En ineens was Ronald weg; even wat soda's (cola, fanta, sprite) halen om de hoek van de straat. Het blijkt dus de gewoonte te zijn om gasten een lunch aan te bieden als teken dat ze welkom zijn. Nou er stond genoeg op tafel. Er werd ook weer een voorstel rondje gedaan om weer steeds hetzelfde te zeggen, maar wel harstikke leuk. Iedereen is zo open en gezellig hier. Na het eten gingen we een ritje maken met Ronald en Edith. Ze heben namelijk een stuk grond gekocht om zelf een huis op te bouwen, zodat ze niet meer hoeven huren. Dit was een stukje buiten de stad. Ronald en Cees gingen het een stuk lopen terwijl wij met Edith en de driver, Mark, het met de auto deden. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een aantal hutjes met wat mensen. Ook een aantal kinderen. Van de kinderen maakte ik een aantal foto's en dat vonden ze helemaal geweldig. Uiteindelijk kwamen Ronald en Cees ook aan en gingen we de grond van Ronald bekijken. Hij heeft een stuk grond gekocht van ongeveer 25 bij 15 meter. Dit kostte hem 9 miljoen shilling! Omgerekend ongeveer 2300 euro. En dan heb je een eigen stukje grond zonder belasting of iets. Voor hun natuurlijk heel veel maar als je dat in euros bekijkt is het bijna niks. Ronald vertelde ook dat hij de stenen voor zijn huis ook zelf maakt/bakt. Dit scheelde hem 100 shilling per steen. Een stuk goedkoper dus! Dus hij liet even zien hoe hij die dan maakte. Met een mal van twee stenen, daar dan klei in, en die blokken laten drogen in de zon. Na een aantal dagen in de zon werden er van die stenen een toren gemaakt met in het midden een vuur zodat alle stenen gebakken werden. Een heel handig en slim systeem! Het kost wel tijd en moeite maar dan heb je wel wat. Ondertussen tijdens de uitleg en het bekijken van de stenen liepen die kinderen weer achter ons aan die heel goed door hadden dat ik een camera had. Ze vonden het geweldig en bij elke foto die ik maakte kwamen ze kijken hoe ze erop stonden, en lachen natuurlijk! Na alles gezien en gehoord te hebben werden we weer bij het hotel afgezet. We hadden weer een heleboel gezien in een dag! En ondertussen was het de hele dag ruim 32 graden met volle zon! Heerlijk! Wat een dag!
Morgen staat de reis naar de twee kinderen van de appeltaart actie op het programma. We gaan ze ontmoeten en het schoolgeld geven. Spannend! Nu gaan we eindelijk de kindjes zien waar ik zo hard voor gebakken heb!
Veel liefs en groetjes en nog een fijne Sinterklaas,
Naomi en Gerben
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
